NEWSY !!!
Regulamin klubu --> 
SHOTOKAN KARATE - 松涛館空手
Trzy główne cele karate
I. Ogólny rozwój ćwiczących: fizyczny, psychiczny i duchowy;
II. Walka sportowa;
III. Umiejętność samoobrony.
I. Ogólny rozwój
Rozwój fizyczny realizowany jest przez cały okres treningowy. Ćwiczenia stosowane na treningu nie powodują przerostu mięśni, jak np. kulturystyka, podnoszenie ciężarów, ale harmonijnie rozwijają całość muskulatury człowieka.
Rozwój psychiczny następuje równolegle z rozwojem fizycznym. Realizuje się to przez odpowiednie ćwiczenia, które powodują u ćwiczących wzrost poczucia własnych możliwości, odwagi, zdolności pokonywania własnych słabości oraz odporności na ból i zmęczenie.
Rozwój duchowy następuje w wyniku stosowania odpowiedniego rytuału oraz odpowiedniej dyscypliny. Istotną rolę odgrywa tu sztuka koncentracji i prawidłowego oddychania. Elementy te odpowiednio rozwijane na treningach, przydatne są do walki sportowej, a także na co dzień, ułatwiając uprawiającym karate życie czyniąc ich bardziej sprawnymi psychicznie i umysłowo.
II. Walka sportowa
Drugi istotny cel karate realizowany przez trening jaki możemy spotkać w większości dojo. W ludzkiej naturze leży chęć sprawdzenia się i wzajemnej rywalizacji. Dlatego powstało tyle sportów, które wzięły swój początek z różnych rodzajów walki. Takie sporty jak boks, zapasy, judo, kendo i itp. wzięły właśnie swój początek z walki. Zostały w pewnym stopniu zmodyfikowane i przystosowane do walki sportowej i tak np. bokserzy stosują ochraniacze na ręce, z zapasów i judo wyeliminowane zostały elementy niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzkiego, a w karate została wprowadzona pełna kontrola ciosów (tzn. ciosy muszą być zadawane z maksymalną siłą i szybkością przy zachowaniu prawidłowej techniki, na węzły nerwowe przeciwnika i powstrzymywane od nich na odległość od kilku milimetrów do kilku centymetrów, w zależności od partii ciała na którą wyprowadzany jest cios. Jest to bardzo trudna sztuka, ale jej opanowanie jest konieczne do prowadzenia walki sportowej.
III. Samoobrona
Była kiedyś głównym powodem zajmowania się karate. Na początku naszego wieku nastąpił dynamiczny rozwój karate, a główną przyczyną była duża skuteczność technik karate w samoobronie. Stosowanie technik karate dopuszczalne jest w obronie koniecznej. Takie podejście do samoobrony powoduje, że większość znakomitych karateków przez całe życie nie ma potrzeby stosowania swoich umiejętności w praktyce. Jedna z zasad sztuk walki mówi, że: walka nie rozpoczęta jest walką wygraną.
I. Ogólny rozwój ćwiczących: fizyczny, psychiczny i duchowy;
II. Walka sportowa;
III. Umiejętność samoobrony.
I. Ogólny rozwój
Rozwój fizyczny realizowany jest przez cały okres treningowy. Ćwiczenia stosowane na treningu nie powodują przerostu mięśni, jak np. kulturystyka, podnoszenie ciężarów, ale harmonijnie rozwijają całość muskulatury człowieka.
Rozwój psychiczny następuje równolegle z rozwojem fizycznym. Realizuje się to przez odpowiednie ćwiczenia, które powodują u ćwiczących wzrost poczucia własnych możliwości, odwagi, zdolności pokonywania własnych słabości oraz odporności na ból i zmęczenie.
Rozwój duchowy następuje w wyniku stosowania odpowiedniego rytuału oraz odpowiedniej dyscypliny. Istotną rolę odgrywa tu sztuka koncentracji i prawidłowego oddychania. Elementy te odpowiednio rozwijane na treningach, przydatne są do walki sportowej, a także na co dzień, ułatwiając uprawiającym karate życie czyniąc ich bardziej sprawnymi psychicznie i umysłowo.
II. Walka sportowa
Drugi istotny cel karate realizowany przez trening jaki możemy spotkać w większości dojo. W ludzkiej naturze leży chęć sprawdzenia się i wzajemnej rywalizacji. Dlatego powstało tyle sportów, które wzięły swój początek z różnych rodzajów walki. Takie sporty jak boks, zapasy, judo, kendo i itp. wzięły właśnie swój początek z walki. Zostały w pewnym stopniu zmodyfikowane i przystosowane do walki sportowej i tak np. bokserzy stosują ochraniacze na ręce, z zapasów i judo wyeliminowane zostały elementy niebezpieczne dla zdrowia i życia ludzkiego, a w karate została wprowadzona pełna kontrola ciosów (tzn. ciosy muszą być zadawane z maksymalną siłą i szybkością przy zachowaniu prawidłowej techniki, na węzły nerwowe przeciwnika i powstrzymywane od nich na odległość od kilku milimetrów do kilku centymetrów, w zależności od partii ciała na którą wyprowadzany jest cios. Jest to bardzo trudna sztuka, ale jej opanowanie jest konieczne do prowadzenia walki sportowej.
III. Samoobrona
Była kiedyś głównym powodem zajmowania się karate. Na początku naszego wieku nastąpił dynamiczny rozwój karate, a główną przyczyną była duża skuteczność technik karate w samoobronie. Stosowanie technik karate dopuszczalne jest w obronie koniecznej. Takie podejście do samoobrony powoduje, że większość znakomitych karateków przez całe życie nie ma potrzeby stosowania swoich umiejętności w praktyce. Jedna z zasad sztuk walki mówi, że: walka nie rozpoczęta jest walką wygraną.