Współczesna pedagogika, zmagając się z wzrastającą agresywnością i brutalnością wśród dzieci i młodzieży, coraz usilniej szuka sposobów i metod ich skutecznego wyeliminowania, czy chociażby ograniczenia. Nie jest to proste zadanie, w sytuacji, gdy miejsce siły i waleczności, od zawsze imponującej chłopcom i nastolatkom, zajęła przemoc, która staje się często synonimem odwagi i sukcesu. Badania przeprowadzone w Niemczech, USA i Japonii wskazują jako alternatywny sposób zaspokojenia wrodzonej, szczególnie u chłopów potrzeby akcji, przygody, ryzyka i rywalizacji, zaangażowanie ich w uprawianie tradycyjnych sztuk walki, jak: karate-do, aikido czy judo.

Nie należy zrażać się przekazem na temat sztuk walki, jaki płynie z telewizji czy innych mediów, które przedstawiają je zazwyczaj w krzywym zwierciadle, przejaskrawiając obraz i kładąc nacisk jedynie na sprawną wymianę ciosów. Treningi, prowadzone przez doświadczonych instruktorów, świadomych i przestrzegających nadrzędnych reguł i zasad, są wspaniałym środkiem modelowania psychiki i kształtowania pozytywnych postaw wśród dzieci i młodzieży. Eliminacja agresywnych zachowań wynika z wdrożenia i uświadomienia podopiecznym etyki budo, stanowiącej swoisty kodeks honorowy, w myśl którego ćwiczący oprócz odwagi i sprawności technicznej, powinien cechować się przede wszystkim ostrożnością, rozwagą i odpowiedzialnością za współćwiczących, ich zdrowie i jakość wspólnych ćwiczeń. Niezwykle ważną rolę odgrywa poczucie przynależności do wspólnej społeczności karateków czy aikidoków, wspólne dążenie do celu, przełamywanie własnych słabości, a w rezultacie kształtowanie wiary we własne siły.

Podczas treningu kładzie się nacisk już od pierwszych zajęć na stwarzanie właściwej atmosfery poszanowania dla wymaganych na dojo norm zachowania i etykiety. Istotne jest przy tym, że dzieci i młodzież w sposób świadomy wdrażani są w zasady dyscypliny, uczącej z jednej strony respektu dla wyższych stopniem i autorytetu wiedzy, a z drugiej strony gwarantującej bezpieczeństwo wszystkim ćwiczącym. Rozpoczynając treningi, wielu adeptów postrzega sztuki walki jako skuteczny system samoobrony. Z czasem jednak ( w wyniku ciężkiego wysiłku i zmagań pomiędzy umysłem i ciałem, mających na celu wypracowanie natychmiastowej reakcji w dowolnej sytuacji ) adept zaczyna doświadczać uczucia wewnętrznej siły i spokoju, wygrywa walkę z samym sobą i nie czuje już więcej potrzeby udowadniania, że potrafi walczyć. W rzeczywistości będzie wolał uniknąć konfrontacji, zamiast w niej uczestniczyć.

Treningi poświęcone oprócz nauki różnorodnych technik, przede wszystkim opanowaniu samokontroli, umiejętności przewidywania cudzych zachowań i ćwiczeniu koncentracji, przyczyniają się w efekcie do wszechstronnego rozwoju osobowości i zdolności poznawczych ćwiczących, co przekłada się na większe skupienie i samodyscyplinę w innych dziedzinach życia - w szkole i w gronie rówieśniczym. Skutkuje to często lepszymi wynikami w nauce, poprawą zachowania, a także mniejszą podatnością na nękające dziś młodych ludzi zagrożenia wszelkimi uzależnieniami.